چگونه برای مشکلات روزمره کسب و کار راه حل بیابیم ؟

چگونه برای مشکلات روزمره کسب و کار راه حل بیابیم ؟

يافتن راه‌حل‌هايي براي مشكلات روزمرة كسب و كار

این مقاله، راهنمايي برای پاسخ‌هاي عملي به چالشهاي روزمرة كسب و كار است. 

مربیگری برای عملكردي بهتر

مربیگری يكي از روش‌های آموزشی است كه باعث مي‌شود افراد با تجربة بيشتر و به بهترين شكل ممكن رشد كنند. مربیگری، هم يك سبك است و هم روشي براي برقراري ارتباطات رو در رو، كه به يك مدير كمك مي‌كند تا از رشد مهارت‌هاي كاركنانش در قبال فعاليت‌هاي برنامه‌ريزي شده حمايت كند. در حالت مربیگری، مدير با يادگيرنده همكاري مي‌كند تا مشخص شود كه يادگيرنده براي شغل فعلي و آتي خود، به چه مهارت‌هاي جديدي نياز دارد و بدين ترتيب به تحقق اهداف حرفه‌اي كمك مي‌شود.

در جلسات مربیگری، مدير به طور مستقيم با يادگيرنده كار مي‌كند، به او اجازة آزمایش كردن مي‌دهد و به او كمك مي‌كند تا از فرصت‌هاي بيشتری استفاده كند. مربیگری شبيه به تربيت نيرو است. البته مربیگری براي انجام دادن وظايف خاص، آموزش مهارت‌ها يا شيوه‌هاي خاص مناسب است در حالي كه تربيت نيرو به دنبال رشد بلند مدت يك سازمان است.

مربیگری از مهارت‌هاي ارزيابي استفاده مي‌كند اما آنها را با هدفي سازنده‌تر تلفيق مي‌كند. در حقیقت ارزيابي، بي‌طرفانه و بر اساس مشاهدة شكست‌ها يا موفقيت‌ها است اما مربیگری، رابطه‌اي مفيد است كه در آن مربي، اقدام به هدايت و راهنمايي مي‌كند.

وقتي مربیگری به درستي انجام شود، این مزايا را به همراه می‌آورد:

    در قبال رشد كاركنان، رويكردي مقرون به صرفه است.
    به جاي استخدام پرسنل اضافي، مهارت‌هاي كاركنان فعلي را افزایش مي‌دهد.
    به مربي، نوعي حس موفقيت و ارزشمندي مي‌دهد.
    به ديگر كاركنان دربارة ارزش جايگاه سازمان، پیامی مثبت مي‌دهد.
    در كاركنان ايجاد انگيزه مي‌نمايد، چرخش كاركنان و هزينه‌هاي استخدام كاركنان را كاهش مي‌دهد.
    به يادگيرنده كمك مي‌كند تا از آن‌چه كه به طور نظري آموخته در دوره‌ها و ديگر آموزش‌ها استفاده كند. 

مربیان بايد:

    صبور، مراقب و كمك‌كننده باشند.
    داراي مهارت خوبي براي شنيدن باشند.
    از نقاط ضعف و قوت خود آگاه باشند.
    داراي مهارت‌هاي زباني و غيرزباني باشند.
    ناظر و مشاور خوبي باشند.

مشكلات

    از آنجا كه مربیگری رو در رو است، كارآيي آن به منابع خاصي محدود است.
    اگر ساختاري واقعي براي فعاليت وجود نداشته باشد، مربیگری چيزي بيشتر از سخنراني يك استاد براي شاگردش نخواهد بود.
    براي برگزاري جلسات مربیگری، مدير يا معلم ممكن است به كمك افرادي نياز پيدا كنند كه به مربیگری، به عنوان يك روش آموزشي، هیچ تعهدی ندارند.

راهنماي عملي

1. رويكردي را مشخص كنيد.

    براي معرفي ضوابط، يك جلسة مقدماتي با يادگيرنده داشته باشيد.
    نيازهاي يادگيري را كه بايد در جلسات مربیگری به آنها پرداخته شود، مشخص كنيد، در مورد آنها به توافق برسيد و آنها را اولويت‌بندي كنيد.
    در مورد معيارهاي موفقيت به توافق برسيد و استانداردي را معين كنيد كه بر اساس آن موفقيت سنجيده شود.
    روش‌هاي مختلف را بررسي كنيد و يك طرح دقيق تدوين نماييد.

2. سبك ارجح يادگيرنده را مشخص كنيد. 

هر فردي به روش‌هاي مختلفي ياد مي‌گيرد. براي اين‌كه تعليم خصوصي مؤثر باشد، لازم است بدانيد روش مؤثر برای آموزش یادگیرنده چيست. روش‌هاي مختلفي از جمله نگاه كردن مستقيم، گوش دادن، فكر كردن، خواندن، مشاهده كردن، منعكس كردن و امتحان كردن را مشخص كرده و رويكرد يا تركيبي از رويكردها را تعيين كنيد كه مناسب‌ترين هستند. 

3. مدت مربیگري را مشخص كنيد.

در مربیگری، مهارت‌ها را به طور واقعي امتحان نماييد. چنين جلساتي را باید به دقت برنامه‌ريزي كنيد. با توجه به فهرستي كه در مورد اولويت‌ها تعيين كرده‌ايد، در خصوص زمان جلسات به توافق برسيد.

4. برگزاري جلسة مربیگری

در خصوص سطح‌هاي آموزش، موارد ذيل را به خاطر داشته باشيد:

    اين سطوح روشن و آسان باشند. در اين حالت جزئيات آن‌چه رخ مي‌دهد، براي يادگيرنده توضيح دهيد.
    بايد به علايمي مانند حركت بدن يا پرسش‌هاي غيرضروري كه نشان مي‌دهد يادگيرنده تمركز خود را از دست داده، توجه كنيد.
    نكات مناسب و مهم را خلاصه كرده و نحوة كمك به يادگيرنده را براي درك نكات كليدي، بررسي کنيد.
    اجازه دهيد يادگيرنده هر چيزي را امتحان كند. در اين زمينه به او كمك كنيد و در صورت لزوم مسائل را به او يادآوري نماييد.
    به شكلي فعالانه، عملكرد خوب يادگيرنده را ترغيب و تشويق كنيد.

5. اراية بازخورد

بازخورد، براي تجربه كردن و آموزش بهتر يادگيرنده، الزامي است. در اراية بازخورد صادق باشيد اما توجه داشته باشيد كه اين بازخورد سازنده باشد. هميشه تلاش كنيد تا اراية آنها به شكلي موفقيت‌آميز صورت پذيرد.

6. فعاليت‌هاي موقتي يادگيري را برنامه‌ريزي كنيد.

فعاليت‌هاي توسعه را براي يادگيرنده برنامه‌ريزي كنيد تا در فاصله جلسات مربیگری، آنها را انجام دهد. هميشه، همه چيز را براي يادگيرنده آماده و مهيا سازيد اما در عين حال او را ترغيب كنيد تا انگيزه‌اش را حفظ كند و به طور مستقل فرصت‌هايي را براي دستيابي به مهارت‌هاي جديد شناسايي كند. در مورد اهداف جلسات عمومي به توافق برسيد.